Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών καλεί τους επί σειρά ετών κατόχους των καταπατημένων ακινήτων του δημοσίου να τα ξαναπληρώσουν σε τρέχουσες τιμές και λίγες δόσεις
Το νομοσχέδιο αυτό ελάχιστα αγγίζει το πρόβλημα, αφού είτε αποκλείει περιπτώσεις που υποτίθεται ότι έρχεται να λύσει, είτε δεν τις συμπεριλαμβάνει καθόλου, είτε το τίμημα και ο τρόπος πληρωμής καθίστανται απαγορευτικά οδηγώντας τους κατόχους τέτοιων ακινήτων που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα να μην καταθέσουν καν αίτηση εξαγοράς.
Περιοχές στην Πέλλα δεν περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου όπως το Πάτημα Έδεσσας, το Άνω Γραμματικό καθώς και κτήματα στην περιοχή Άγρας και Νησί της Έδεσσας.
Με τον τρόπο που ορίζεται το αρχικό τίμημα στο 100% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, το οποίο προσαυξάνεται κατά 25% σε περίπτωση ύπαρξης κτίσματος που το έχτισε ο αιτών ή προσαυξάνεται 100% εάν το κτίσμα το έχτισε τρίτος ή το Δημόσιο για την περιοχή της Πέλλας σημαίνει ότι η αρχική τιμή για ένα άρτιο οικόπεδο 300 τ.μ. περίπου θα ξεπεράσει τις 50.000 € ποσό που πρέπει να εξοφληθεί σε εξήντα (60) μηνιαίες δόσεις, δηλαδή μέσα σε μόλις πέντε (5) χρόνια κάτι που θα είναι απαγορευτικό για ευάλωτα νοικοκυριά που επί σειρά ετών κατέχουν τέτοια ακίνητα, αλλά αδυνατούν να πληρώσουν τέτοιο τίμημα.
Οι όροι του τρόπου καταβολής του τιμήματος με το παρόν σχέδιο νόμου είναι σαφέστατα επαχθέστεροι του Ν. 357/1976, ο οποίος έδινε περίοδο αποπληρωμής για τα αστικά ακίνητα 15 χρόνια και για τα αγροτικά 20 χρόνια, κι ο οποίος πλέον καταργείται.
Τέλος, σημαντική παράλειψη είναι η μη πρόβλεψη έκπτωσης για κατοίκους περιοχών στις οποίες μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν προσφυγικοί πληθυσμοί κατά την περίοδο μέχρι το έτος 1950, μετά από υπόδειξη των τοπικών Αρχών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή του Κράτους.
Πρόκειται για περιπτώσεις στα Γιαννιτσά και την Έδεσσα, όπου οι κάτοικοι και οι πρόγονοί τους, όντας πρόσφυγες μετά τον πόλεμο του 1940, δεν καταπάτησαν δημόσια έκταση, αλλά εγκαταστάθηκαν με υπόδειξη των Αρχών του κράτους και έχτισαν εκεί τις κατοικίες τους.
Είναι πολύ άδικο για αυτούς 70 χρόνια μετά, να τους αντιμετωπίζουμε ως καταπατητές. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ειδική κατηγορία και θα έπρεπε να τους χορηγηθούν Τίτλοι αν όχι χωρίς τίμημα, τουλάχιστον με πολύ μεγάλη έκπτωση (80%), χωρίς φυσικά να συμπεριλαμβάνεται η αξία του κτίσματος.
