Ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας που εισηγείται η Κυβέρνηση στρέφεται κατά της πλειοψηφίας των πολιτών που έχουν ανάγκη προστασίας
Σήμερα Παρασκευή 1 Οκτωβρίου, τοποθετήθηκα ως εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ κατά την συζήτηση επί της αρχής στην αρμόδια Επιτροπή του νομοσχέδιου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με τίτλο «Ταχεία πολιτική δίκη, προσαρμογή των διατάξεων της πολιτικής δικονομίας για την ψηφιοποίηση της πολιτικής δικαιοσύνης».
Σύμφωνα με τον πίνακα των αποτελεσμάτων στον τομέα της Δικαιοσύνης για το 2021 που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ελλάδα εξακολουθεί:
Να διαθέτει έναν από τους υψηλότερους χρόνους διεκπεραίωσης υποθέσεων, ενώ υψηλός είναι και ο αριθμός των εκκρεμών υποθέσεων ενώπιον των δικαστηρίων της χώρας.
Να εμφανίζει απογοητευτικά αποτελέσματα σε ορισμένες παραμέτρους της ποιότητας της δικαιοσύνης στην Ελλάδα, ειδικά σε ότι αφορά την ηλεκτρονική δικαιοσύνη.
Η Δικαιοσύνη εμφανίζει εικόνα διάλυσης μέσα στην πανδημία καθώς από την αρχή της πανδημίας και μέχρι σήμερα υπολειτουργεί. Επί δύο χρόνια η κυβέρνηση δεν έλαβε κανένα μέτρο ώστε η απονομή της δικαιοσύνης να γίνεται έγκαιρα και με ασφάλεια όπως σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλά και μετά τις πανηγυρικές σας εξαγγελίες για άνοιγμα των δικαστηρίων, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι τραγική. Το περίφημο άνοιγμα έγινε χωρίς ουσιαστικά μέτρα και ήταν παρεπόμενο του γενικότερου ανοίγματος των δημοσίων υπηρεσιών. Η κατάσταση αντί να βελτιωθεί επιδεινώθηκε.
Επιπλέον η κυβέρνηση αδιαφορεί για τον κλάδο των δικηγόρων καθώς, αν και πληττόμενος κλάδος
έλαβαν μόνο 600 ευρώ και αφού προηγήθηκε το φιάσκο με τα «σκόιλ ελικικού»!
Η μεγάλη πλειοψηφία των δικηγόρων έμεινε εκτός των επιστρεπτέων προκαταβολών.
Δεν υπάρχουν νεότερα για το ΕΣΠΑ της ψηφιακής αναβάθμισης των δικηγορικών γραφείων, εργαλείο χρήσιμο και απαραίτητο για την συνακόλουθη αναβάθμιση της ψηφιακής δικαιοσύνης.
Ο ισχύων νόμος 4335/2015 επέφερε κάποιες βελτιώσεις ως προς τον χρόνο έκδοσης των αποφάσεων, ιδίως στα επαρχιακά πρωτοδικεία. Στην μικρή βελτίωση συνέβαλε η κατάργηση της δυνατότητας αναβολής στην τακτική διαδικασία, ενώ δημιούργησε προβλήματα τόσο σε σχέση με τον χρόνο των επιδόσεων όσο και λόγω του καταρχήν αποκλεισμού του εμμάρτυρου μέσου από την αποδεικτική διαδικασία και την υποκατάστασή του από τις ένορκες βεβαιώσεις, οι οποίες καταργούν στην πράξη την θεμελιώδη δικονομική αρχή της αμεσότητας των αποδείξεων. Που βέβαια και αυτή η αρχή, αυτονόητα, συμβάλει στην έκδοσή ορθότερων δικαστικών αποφάσεων.
Βελτιώσεις του ισχύοντος Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας θα ήταν θεμιτές ειδικά αν συντελούσαν ουσιαστικά στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης, αφού η πενταετία της εφαρμογής του νόμου είναι ικανός χρόνος για να προαχθεί ο επιστημονικός και νομολογιακός διάλογος, να επισημανθούν τυχόν δυσλειτουργίες και να προταθούν νομοτεχνικές βελτιώσεις προς όφελος τόσο των συλλειτουργών της δικαιοσύνης όσο και των πολιτών.Υπάρχουν κάποια καίρια σημεία του νέου νομοσχεδίου που προκαλούν προβληματισμό:
Στο άρθρο 2 με τον εισάγεται ο θεσμός της πιλοτικής δίκης και στα πολιτικά δικαστήρια. Στην πραγματικότητα με την πιλοτική δίκη η κυβέρνηση αποβλέπει στο να εισαχθούν σε πρώτο και τελευταίο βαθμό δίκες, όπως αυτές του ελβετικού φράγκου, των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, συμβασιούχων, εργαζομένων σε μεγάλες επιχειρήσεις κ.λπ. στις οποίες τα κατώτερα δικαστήρια έχουν εκδώσει αποφάσεις πέρα και πάνω από πολιτικές επιδιώξεις. Η συγκεκριμένη λοιπόν διάταξη περιορίζει υπέρμετρα την ελεύθερη κρίση των δικαστών της ουσίας, πλήττοντας την ανεξαρτησία τους. Θα οδηγήσει σε φίμωση τους δικαστές και θα ποδηγετήσει την δικαιοσύνη.
Στο άρθρο 3 με το οποίο καταργείται επί της ουσίας η αρχή της προφορικότητας στην πολιτική δίκη.Επιπροσθέτως, με τα άρθρα 24 και 25 μεταβάλλεται άρδην ο τρόπος άσκησης και συζήτησης της αγωγής στις μικροδιαφορές. Και στην περίπτωση αυτή, οι μαρτυρικές καταθέσεις περιορίζονται στο απολύτως αναγκαίο μέτρο.
Στην διάταξη του άρθρου 68 που προκαλεί πολλά ερωτηματικά για το ποιους και τι εξυπηρετεί. Η διάταξη προβλέπει ότι δεν θα απαιτείται απόφαση δικαστηρίου προκειμένου να μειωθεί η τιμή πρώτης προσφοράς μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς. Συγκεκριμένα, εφόσον υπάρξουν δύο άγονοι πλειστηριασμοί, ο τρίτος βγαίνει με τιμή πρώτης προσφοράς ίση με το 80% της αρχικώς ορισθείσας τιμής και ο τέταρτος με τιμή πρώτης προσφοράς ίση προς το 65% της αρχικώς ορισθείσας. Όλα τα ανωτέρω θα γίνονται αυτόματα, χωρίς να απαιτείται απόφαση Δικαστηρίου. Ωστόσο, εισάγοντας ένα αντικειμενικό κριτήριο προσαρμογής της τιμής πρώτης προσφοράς στις συνθήκες αγοράς, χωρίς την προσφυγή σε δικαστική κρίση μπορεί η αυτόματη αυτή μείωση να συμβάλει στη μερική αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και να προστατεύει τον δανειστή, πλην όμως δεν παρέχεται στον οφειλέτη η απαιτούμενη προστασία, προκειμένου να προσβάλει τις τιμές μετά τον αρχικό πλειστηριασμό ενώπιον δικαστηρίου, ιδίως στις περιπτώσεις που στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα έχει επέλθει κάποια αλλαγή ως προς την αξία του ακινήτου.
Το άρθρο αυτό σε συνδυασμό με τον νέο Πτωχευτικό Νόμο, θα οδηγήσει πλειάδα κατοικιών και επιχειρήσεων σε πώληση σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές. Περιουσίες θα βγαίνουν στο σφυρί για λίγες χιλιάδες ευρώ.
Στο άρθρο 64 του νομοσχεδίου. Με την διάταξη που εισάγει η Κυβέρνηση, σε περίπτωση παρεμπόδισης της επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο καταργείται η παραπομπή στο άρθρο 947 παρ.2 του Κ.Πολ.Δ.
Στην ουσία καταργείται το δικαίωμα πού έχει ο αιτούμενος την επικοινωνία με το τέκνο γονέας να προσφεύγει σε δίκη προκειμένου να βεβαιωθεί η παραβίαση και η παρεμπόδιση της επικοινωνίας με το τέκνο του και γίνεται υποκατάσταση του δικαστηρίου από τον δικαστικό επιμελητή.
Σε μία χρονική περίοδο, με τα περιστατικά έμφυλης βίας να βαίνουν διαρκώς αυξανόμενα και να συμβαίνει σχεδόν μια γυναικοκτονία κάθε μήνα, αντί η Κυβέρνηση να φέρει ρυθμίσεις που θα προστατεύουν τις γυναίκες και τα παιδιά, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Η διάταξη αυτή έρχεται σε συνέχεια των αλλαγών στο οικογενειακό δίκαιο με την καθιέρωση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που ήδη τα προβλήματα έχουν αρχίσει να διαφαίνονται.Η Κυβέρνηση, για μια ακόμη φορά, δεν νομοθετεί υπέρ των πολλών αλλά υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων των τραπεζών, των μεγαλοεργοδοτών και των Funds.
Ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας που εισηγείται η κυβέρνηση στρέφεται εναντίον της πλειοψηφίας των πολιτών που θέλουν να έχουν προστασία και δεν θα έχουν, καθώς με την εισαγωγή του η απονομή της δικαιοσύνης θα καταστεί δυσχερέστερη για αυτούς.
